| พระไตรปิฏกเล่มที่ | 14 |
|---|---|
| นิกาย | มัชฌิมนิกาย |
| ผู้แสดงธรรม | พระพุทธเจ้า |
| ผู้ฟัง | หมู่ภิกษุ |
| สถานที่ | พระเชตวัน กรุงสาวัตถี |
| Link | สฬายตนวิภังคสูตร |
สฬายตนวิภังคสูตร (MN 137) เป็นพระสูตรที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงการจำแนกและวิเคราะห์เรื่อง "อายตนะ ๖" อย่างละเอียด
โดยทรงจำแนกอายตนะ ๖ ออกเป็น อายตนะภายใน ๖ (ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ) และอายตนะภายนอก ๖ (รูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ ธรรมารมณ์) พร้อมทั้งทรงอธิบายถึงผลของผัสสะที่เกิดจากอายตนะเหล่านั้น ว่าเป็นความรู้สึกที่น่าพอใจ (สุข) ไม่น่าพอใจ (ทุกข์) หรือไม่สุขไม่ทุกข์ (อุเบกขา)
พระสูตรนี้มุ่งเน้นให้เห็นถึงความจริงของการทำงานของอายตนะและการรับรู้ เพื่อให้เข้าใจในลักษณะของสิ่งทั้งปวงว่าเป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา อันนำไปสู่การปล่อยวางจากความยึดมั่นถือมั่นในอายตนะเหล่านั้น และบรรลุถึงความหลุดพ้น
| พระสูตร | ผู้แสดงธรรม |
|---|---|
| พหุธาตุกสูตร | พระพุทธเจ้า |
| อานาปานัสสติสูตร | พระพุทธเจ้า |
| กายคตาสติสูตร | พระพุทธเจ้า |
| ธาตุวิภังคสูตร | พระพุทธเจ้า |
| ทักขิณาวิภังคสูตร | พระพุทธเจ้า |
| ฉฉักกสูตร | พระพุทธเจ้า |
| อินทริยภาวนาสูตร | พระพุทธเจ้า |
| อนุปทสูตร | พระพุทธเจ้า |
| อิสิคิลิสูตร | พระพุทธเจ้า |
| สังขารูปปัตติสูตร | พระพุทธเจ้า |
