| พระไตรปิฏก | เล่มที่ 12 |
| นิกาย | มัชฌิมนิกาย |
| ผู้แสดงธรรม | พระสารีบุตร |
| ผู้ฟัง | หมู่ภิกษุ |
| สถานที่ | พระเชตวัน กรุงสาวัตถี |
| Link | อนังคณสูตร |
อนังคณสูตร (Angana Sutta) เป็นพระสูตรในมัชฌิมนิกายที่พระสารีบุตรแสดงแก่พระมหาโมคคัลลานะ ว่าด้วยเรื่องของภิกษุผู้มีกิเลสเป็นเครื่องเศร้าหมอง (สังกิเลส) และผู้ปราศจากกิเลสเป็นเครื่องเศร้าหมอง (อนังคณ) โดยเปรียบเทียบความแตกต่างระหว่างผู้ที่รู้ตัวว่ามีกิเลสและพยายามขจัด กับผู้ที่ไม่รู้ตัวหรือไม่พยายามขจัด
แก่นสำคัญของพระสูตรนี้คือการเน้นย้ำถึงความสำคัญของการรู้จักกิเลสของตนเอง เช่น ความโลภ โกรธ หลง มานะ ทิฏฐิ การตรวจสอบตนเองอย่างสม่ำเสมอ และความเพียรพยายามในการขจัดกิเลสเหล่านั้นออกไปอย่างจริงจังและต่อเนื่อง
เป้าหมายสูงสุดคือการเป็นภิกษุผู้ปราศจากกิเลสเครื่องเศร้าหมองอย่างแท้จริง (อนังคณ) ซึ่งหมายถึงผู้ที่ขจัดอุปกิเลสได้อย่างหมดจด มีจิตบริสุทธิ์ผ่องใส ไม่มัวหมอง เปรียบเหมือนภาชนะทองเหลืองที่ถูกขัดเงาจนปราศจากคราบและเป็นประกาย
| พระสูตร | ผู้แสดงธรรม |
|---|---|
| สัมมาทิฏฐิสูตร | พระสารีบุตร |
| มหาสติปัฏฐานสูตร ๑ | พระพุทธเจ้า |
| อลคัททูปมสูตร | พระพุทธเจ้า |
| รถวินีตสูตร | พระปุณณมันตานีบุตร |
| มหาโคสิงคสูตร | พระพุทธเจ้า |
| สาเลยยกสูตร | พระพุทธเจ้า |
| มหาเวทัลลสูตร | พระสารีบุตร |
| จูฬเวทัลลสูตร | ธัมมทินนาเถรี |
| จูฬสีหนาทสูตร | พระพุทธเจ้า |
| มหาสีหนาทสูตร | พระพุทธเจ้า |
