มหาสาโรปมสูตร

สรุปเนื้อหา มหาสาโรปมสูตร โดยย่อ

มหาสาโรปมสูตร (Mahāsāropama Sutta) เป็นพระสูตรที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงแก่นแท้ของการปฏิบัติธรรม โดยใช้อุปมาเรื่องการแสวงหา "แก่นไม้" หรือ "หัวใจ" ของต้นไม้

พระองค์ทรงเปรียบเทียบว่า ผู้ที่เข้าป่าเพื่อหาแก่นไม้ อาจเก็บเพียงใบ กิ่ง เปลือก หรือกะพี้ (เนื้อไม้ที่ไม่ใช่แก่น) กลับมา ซึ่งเปรียบได้กับการปฏิบัติธรรมแล้วได้เพียงผลพลอยได้ต่างๆ เช่น ลาภสักการะ, การมีศีลบริสุทธิ์, หรือการได้สมาธิ

แต่แก่นแท้ของพระศาสนาที่ผู้ปฏิบัติควรจะมุ่งหวัง คือ "แก่น" ของไม้ที่มั่นคง ไม่โยกคลอน ซึ่งเปรียบได้กับการบรรลุ "เจโตวิมุตติ" คือความหลุดพ้นแห่งจิตที่มั่นคง ไม่กลับกำเริบอีกต่อไป

พระสูตรนี้จึงเน้นย้ำว่า ผู้ปฏิบัติธรรมไม่ควรติดยึดกับผลพลอยได้ หรือความสำเร็จขั้นต้นที่ยังไม่ใช่แก่นแท้ แต่ควรมุ่งตรงสู่เป้าหมายสูงสุดคือความหลุดพ้นอันเป็นที่สุดแห่งพรหมจรรย์.