| พระไตรปิฏกเล่มที่ | 12 |
|---|---|
| นิกาย | มัชฌิมนิกาย |
| ผู้แสดงธรรม | พระสารีบุตร |
| ผู้ฟัง | พระมหาโกฏฐิกะ |
| สถานที่ | พระเชตวัน กรุงสาวัตถี |
| Link | มหาเวทัลลสูตร |
มหาเวทัลลสูตร เป็นพระสูตรสำคัญในพระไตรปิฎก ที่พระสารีบุตรตอบคำถามของพระมหาโกฏฐิตะ เกี่ยวกับธรรมที่ละเอียดอ่อนและเกี่ยวเนื่องกันอย่างลึกซึ้งในกระบวนการรับรู้และจิตใจ
เนื้อหาหลักเป็นการอธิบายและจำแนกแจกแจงธรรมต่างๆ เช่น จิต มโน วิญญาณ, เวทนา (ความรู้สึก) และ สัญญา (ความจำได้หมายรู้) ว่ามีความแตกต่างในหน้าที่การงานกันอย่างไร แม้จะเกิดร่วมกันและเป็นส่วนหนึ่งของประสบการณ์เดียวกัน
จุดเด่นอีกประการคือการอธิบายถึงประสบการณ์ของพระอรหันต์ ที่แม้จะยังมีความรู้สึก (เวทนา) อยู่ แต่ไม่มีความยึดมั่นถือมั่น หรือความทุกข์ที่เกิดจากการยึดติดในเวทนานั้นๆ แตกต่างจากปุถุชน
พระสูตรนี้เน้นย้ำถึงปัญญาที่เกิดจากการพิจารณาธรรมเหล่านี้อย่างแยบคาย เพื่อเข้าใจความเป็นอนัตตา ไม่ใช่ตัวตน และนำไปสู่การละคลายจากกิเลสและกองทุกข์ทั้งปวง
| พระสูตร | ผู้แสดงธรรม |
|---|---|
| สัมมาทิฏฐิสูตร | พระสารีบุตร |
| มหาสติปัฏฐานสูตร ๑ | พระพุทธเจ้า |
| อลคัททูปมสูตร | พระพุทธเจ้า |
| รถวินีตสูตร | พระปุณณมันตานีบุตร |
| มหาโคสิงคสูตร | พระพุทธเจ้า |
| สาเลยยกสูตร | พระพุทธเจ้า |
| จูฬเวทัลลสูตร | ธัมมทินนาเถรี |
| จูฬสีหนาทสูตร | พระพุทธเจ้า |
| มหาสีหนาทสูตร | พระพุทธเจ้า |
| จูฬทุกขักขันธสูตร | พระพุทธเจ้า |